Blog: BROERS & ZUS - A note by Claire

Dag 1.

Na twee keer aanbellen zwaait de voordeur open. Filemon opent de deur voor me, terwijl hij nog in vol enthousiasme “Hij is hier, hij is hier oh Jezus” zingt, begeleid door gitaar. Met dezelfde snelheid als de voordeur openzwaaide, verdwijnt Filemon de gang uit, terug de woonkamer in. De gitaar die ik hoor, buiten al trouwens, bevindt zich nu nog een deur verder. Ik loop de woonkamer in. Daar zit Michael, singer/songwriter ..., in zijn gitaar gekropen. Michael is zowaar een met zijn gitaar, Filemon schreeuwt het nummer uit en beiden schenken ze mij totaal geen aandacht. Precies goed! Waarom? Hallo, ik ben Claire en ik ben vandaag de fly on the wall!

De komende tijd zullen er namelijk vele geweldige, Christelijke, singer/songwriters .. geregeld bij elkaar komen om een album te schrijven. Wat ik hier doe? Ik ben de bofkont die het hele proces mag observeren om zo uiteindelijk hopelijk tot een aantal prachtige verslagleggingen te komen, die recht doen aan de magische dingen die er in zo’n schrijfsessie gebeuren. So, let’s continue!

Het komende half uur druppelt de rest van the gang van de dag, binnen. Oplichtende ogen groeten elkaar bij binnenkomst. “Hey, ik ken jou geloof ik al van ...”, gevolgd met een “Hey! Wat goed je weer te zien!”. Naarmate de woonkamer zich vult, onstaan er steeds meer minigesprekjes. Wat deze groepssamenstelling zo bijzonder maakt is dat je als buitenstaander zou denken, dat dit allemaal broers van elkaar zijn, zoals er met elkaar gesproken en gedold wordt. Als Christen herken je wat hier gebeurt: dit ZIJN broers. Brothers in Christ.

Nu iedereen er lijkt ze zijn en de prachtige Pearl Jozefzoon zich inmiddels bij de groep heeft gevoegd, neemt Fil het woord. Met enige vertraging, er wordt uiteraard nog even doorgelachen, voordat het helemaal stil is. Het lijkt wel een tienerdienst! Dikke pret. Goed, “this is the first batch”- Filemon Peroti.

Hij vertelt over zijn droom. Een droom die hij al langer heeft en waar veel voor gebeden is. Een album met verschillende worshipleaders en artiesten. Puur en authentiek, nummers die ADEM geven. ADEM, de titel van het project, een lopend traject van de komende 2 jaar. “Wat ik belangrijk vind, is mensen met een humble heart.” Reyer wordt als een van de eerste in de zeik genomen, want al gauw klinkt er (MET EEN FLINKE KNIPOOG) ‘” JOH, dat JIJ hier tijd voor hebt zeg. Jij bent een bekende Nederlander!”.

Reyer heeft gelukkig flink wat zelfspot, waardoor het dollen nog even lekker doorgaat. Alle gekkigheid op een stokje, niemand is hier onder de indruk van elkaar. Oei, dat klinkt hard. Het zit anders. De liefde en respect voor elkaars prestaties is voelbaar. Heerlijk voelbaar. Dat, gemengd met een keiharde gun factor die er hier opvallend aanwezig is voor elkaar. Iedereen zit hier met 1 doel, God groot maken. Hier maakt het vandaag helemaal niet uit hoe je heet en wie je bent….zolang je maar kan schrijven of zingen haha! Filemon en William laten een stukje van een nummer horen, dat tot nu toe op papier, nee notities in de iphone, is geschreven. “Ja, perfect. Voldoet aan alles! We zijn klaar.”En de hele groep schiet weer in de lach. Dit wordt wat. “Weet je,,”wordt er gezegd, “je mag daar zijn met je pijn in een nummer. “ – “je mag er sowieso zijn met je pijn” zegt de ander. “Van acceptatie kan je groeien” zegt Filemon en de hele groep knikt toe en je ziet overal big smiles verschijnen. Het concept van ADEM is bij iedereen geland.

ADEM – Acceptatie, Delen met elkaar, minder van jezelf Meer van Jezus. Dit project belooft wat.

Reyer, Filemon en Roald blijven beneden. De gitaar en piano zijn neergezet en een groot note board staat vooraan. Let’s do this! Wordt er geroepen. Een zo begint de reis van het eerste nummer van Adem.

Ik ga naar de volgende groep en vindt boven op zolder, Pearl, Michael , Jay Way en William. Pearl zingt, Michael zit in zijn gitaar gekropen, William zit aan de macbook. Op de grond voor ieders voeten liggen kladblaadjes. William zit aan zijn macbook “ No limit is de conclusie”. De conclusie? Ja, inmiddels hebben zij al ideeën uitgewisseld en wanneer ik binnen kom is dat het eerste wat ik hoor. Er wordt nog een foute grap gemaakt over No Limit, je weet wel de groep, maar meteen wordt er doorgepakt. Jay Way zingt a la Drake “There’s no limit, no limit...” no Limit..to your love” zingt Pearl af. “Ja, we hebben m! We hebben m! There is no limit to his love! Dope! Zegt Jay Way. No limit. Bam! Nu schudt je het zo in een christelijk ding! Urban. Nice. Street worship is precies de droom waaruit dit Album is ontstaan. De vibe van street worship heeft deze groep in haar greep. Ze praten met elkaar over de inhoud van dit nummer. “Het heeft nummer heeft strijd, confrontatie en het tilt je op.”Ook hier gaat de arm a la worship leader omhoog, terwijl het nummer wordt gezongen.

Ze doen het hele nummer, tot nu toe geschreven. “Welcome Home. He’s been waiting for you.” William neemt de denkbeeldige zaal steeds mee met zijn armen uitgestrekt. In de tekst alleen al heb je dat refrein gevoel. Het nummer neemt je mee en anders neemt William je met zijn armen wel mee! “Jij rapt net als Drake” zegt William tegen Jair. “Ja en jij bent een beetje de Ed Sheeran in het nummer”. Ze lachen en knikken instemmend met elkaar.

Ik ga weer naar beneden. De sfeer is hier nu serieuzer. Het is een stuk meer gefocust. Ik besluit in deze bel te gaan hangen en loop stil naar de bank en blijf daar lekker zitten, uit de buurt van de jongens. Je moet opletten wat hier gebeurt, zo voelt het voor mij. Grappig, zo trekt God je wel vaker aan je mouw, ken je dat? Anyway, wat hier gebeurt voelt haast magisch. Roald zegt de zin: ‘Aan het einde van mezelf, verlies ik mezelf in U’ Hoe langer ik op de bank zit, hoe meer ik meelift in het nummer. Roald speelt zo mooi piano en Reyer speelt gitaar. Het nummer tilt me hoger, hoe de jongens naar elkaar kijken als de een zingt en de ander speelt, als trotste broers afwachtend van de woorden die er op de gespeelde melodie zullen vloeien. Roald komt met een bijzondere zin als een echte straatdichter. Filemon zingt nu een zin, het is intens, hier wordt diep over nagedacht...het laatste stukje vindt hij alleen niet. Dan laat Filemon de zin los en vult Reyer deze vlekkeloos en met perfecte timing aan. Ze glimlachen naar elkaar met een dankbaar knikje. Dit zijn broers. Dit is familie.

Nu ik deze dag heb vastgelegd, schiet mij dit vers te binnen. De liefde in dit project omschrijft voor mij wat deze nummers voor Nederland zullen betekenen. Dit project zal adem geven aan zoveel jongeren in Nederland. Het zal mensen bemoedigen. Het zal harten raken van menig man. Het zal schitteren in alle kleur en vorm in de taal van nu. Hoewel dit absoluut een project wordt van iedereen, begon dit proces met de gegeven droom aan één. Hoe toepasselijk, dat the verse of the day dus in Philemon staat ☺

Philemon 1:7

Your love has given me great joy and encouragement, because you, brother, have refreshed the hearts of the Lord’s people.

“...Hij is hier! Hij is hier..oh Jezus!”...

‍