Blog Post: HELD - A note by Claire

Vandaag zie ik allemaal nieuwe gezichten. Dit is precies zoals de droom ging, allemaal verschillende christenen en worshipleaders zullen bij elkaar komen om het album Adem aan Nederland te geven. Of, om adem aan Nederland te geven? Leuk he, woorden?

Ook vandaag gaat iedereen weer met woorden aan de slag. Hét woord en woorden in de lyrics van de nummers die allemaal worden geschreven om God laten zien en de generatie van nu in Nederland te bereiken. Ik loop de woonkamer binnen waar de groep van de dag zich al heeft verzameld aan de lange eettafel in de woonkamer. Het eerste gezicht dat ik zie is Dwight Dissels, ik herken meteen Pearl Jozefzoon van de vorige keer, Filemon kijkt op en geeft me een knikje, verder spot ik een aantal deelnemers van The Voice of Holland en nog een aantal singer/songwriters. Het is weer gelukt. Ook vandaag zit de ruimte vol met mensen met prachtige stemmen en een hart vol van God. Wat ben ik toch een bofkont als fly on the wall. Ik heb er zin in!

Aan de lange eettafel is de consensus, dat “we God willen eren met onze nummers en de jeugd van Nederland willen inspireren”. “God heeft zoveel voor ons gedaan in onze tijd van struggles en moeilijkheden”, dit lijkt de boodschap van de dag te zijn.

De groepen onstaan organisch. Een deel gaat naar de achtertuin. Een slimme zet, de zon schijnt en er hangt geen zuchtje wind. Heerlijk! En wat een genot voor de buren. Nee echt, wat een genot! Een rustig gitaartje en liedjes over de Grootste. Ik zou het niet erg vinden hoor, om op zo’n manier “last’ te hebben van mijn buren. Goed, een grotere groep verzamelt in de grote hal op de eerste verdieping en gaat in pow wow stijl in een cirkel zitten. Helemaal op zolder in de kleinste ruimte, gaan de 2 jongens .. en .. zitten en meteen aan de slag. Ik vermoed, dat er vandaag weer totaal verschillende nrs ontstaan en mijn vermoedens worden bevestigd. Het is zo gaaf wat hier gebeurt. Met alle neuzen dezelfde kant op en zoveel verschillende achtergronden en muziekstijlen, kan dit niet anders. Een boodschap, maar zoveel mogelijkheden qua stijl en lyrics. Er lijkt

zowaar...een album te onstaan!

The gang op de gang.

The God centered circle. Drie mannen, drie vrouwen. Het voelt alsof deze groep al eerder is samengekomen. Filemon begint het nummer te zingen, maar haakt af...iets te hoog voor zijn bereik. No worries, want wie zit er links van hem? Dwight! Filemon vraagt of Dwight het goed vindt om het nummer door te pakken. En dan komt het: “You are my Hero, my Father, incredible God. God you are awesome, my father, amazing God!” En daar kwam die, de uithaal. AMAZING God. Amen! Zingend en aanbiddend gaat de groep door met het zoeken naar de woorden die volgen op dit prachtige, sterke, refrein. Er onstaat een vraag: “...gaat het nummer meer inhoudelijk over de struggles die we meemaken óf is de focus, dat mijn Vader een superheld is, dus kom maar op?” Waar de een meer neigt naar het onderstrepen van de struggle, neigt het merendeel van de groep meer naar de focus van God als held. De “wat-er-ook-gebeurt-mijn-Vader-zal-mij-altijd-redden – God”. En so the song continues..met als focus, God als held in mijn leven.

‍

De sunclub.

Gelukkig hoef ik hier niet op een grote draaistoel te zitten en 1 winnaar te kiezen. Nee, ik heb vandaag het voorrecht om in de tuin te gaan zitten waar de deelnemers van The Voice (oa Abigail Martina en Gideon Luciana) zich hebben verzameld, in de zon, geen zuchtje wind en te luisteren naar de stem van een engel en haar medesinger/songwriters van de dag. Zodra ik buiten kom hoor ik “..want U bent meer dan genoeg.” Pearl nuriet mee en ... begeleid deze engelenstemmen met een eenvoudig prachtig en lieflijk gitaarspel van Chesron. ADEMbenemend. Met zijn drieeen nureien ze door op de tekst, de gitaar gaat door...totdat ze allemaal stiller worden en het compleet stopt. De blik op elk gezicht exact hetzelfde. Ook wel de wat-nu-look genoemd! Ze schieten alledrie in de lach. “Ok, ok, ok, focus. Hoe gaat het verder?” zegt de een. Terwijl ze alledrie met hun hoofd naar beneden in hun telefoon gekropen zitten, zoekend naar de volgende lyric, begint ... onbewust zachtjes te zingen. “Heel mijn leven, heel mijn leven..”en nuriet verder op de tot nu toe bestaande beat van het nr. “Hey!” zegt Pearl en ze kijkt hoopvol naar Abigail “Hey, komt dat erbij? Dat klinkt moohoooooi!” “Haha, neh”zegt Abigail “ik ben gewoon aan het freestylen”. Abigail en Pearl kijken elkaar aan, “nee, die blijft erin hoor!”. Er volgt een gesprek en dat gaat ongeveer als volgt. Gideon denkt hardop na en stelt, dat je heel je leven op zoek bent naar waardering. Waarop Chesron meteen zegt, ja, maar waarom willen we die waardering? En dan een van de sterkste uitspraken die ik ooit heb gehoord: “Je linkt je waarde aan de waardering die je mist, terwijl daarin je identiteit niet ligt.” Can I get a Amen?! Kijk, dit krijg je nou als je een groep christenen met bijbelkennis en liefde voor God bij elkaar zet om nummers te schrijven. Het gaat hier niet enkel om een pakkend nummer te schrijven op basis van een pakkende beat of catchy soundbite. Over elke zin wordt zo ontzettend voorzichtig nagedacht. Het doel van dit project is immers om de luisteraars ADEM te geven, hen te bemoedigen en inpsireren. Zoals aan het begin van de dag al aan de lange eettafel werd besproken, wordt het God centered. En dat is het hier in de zonnestralen in de chille tuin met dit trio zeker, God centered. Heerlijk!

‍

‍